In gesprek met… Merel van Dongen (1)

Ajax-verdedigster en Oranje international Merel van Dongen (22) maakt momenteel een stormachtige ontwikkeling door. Na haar debuut in de Eredivisie voor vrouwen in 2011 bij ADO Den Haag en een uitstapje naar Alabama in de Verenigde Staten, tekende de geboren en getogen Amsterdamse in januari 2015 haar gedroomde profcontract bij Ajax.

“TRots op wat ik bereikt heb”

Daarnaast maakt Merel, recordinternational bij de vrouwen onder 19, sinds haar 20e ook nog deel uit van het A-team van het Nederlands Elftal dat voor het eerst in de historie uitkomt op het WK-voetbal voor vrouwen. Ter voorbereiding op dit mondiale toernooi dat van 6 juni tot 5 juli in Canada zal plaatsvinden, spraken wij met Merel over haar leven als profvoetbalster en wat daar allemaal bij komt kijken.

Hoe ziet jouw dag- en weekplanning er uit?

Maandag is onze langste dag en trainen we 2x. ‘ s Ochtends doen we eerst een tactische training en dan na een gezamenlijke lunch ook  ‘s middags nog een krachttraining. Van dinsdag tot en met donderdag trainen we 1x per dag en zijn we van 09.00-12.00 uur op de club aanwezig.Vrijdag is onze wedstrijddag en zaterdag staat in het teken van herstel. Zondag is onze vrije dag. Dan heb ik even tijd voor iets anders. Naast mijn voetbal ben ik ook nog druk bezig met het afronden van een studie Psychologie. Daar ben ik destijds in Alabama (VS) mee begonnen en ik heb het geluk dat ik deze in Nederland nu online kan afronden. Ik hoop in december mijn bachelor te halen.

Bekend is de uitspraak: “De weg naar de top is moeilijk, maar het is moeilijker om daar te blijven.” Hoe doe jij dat?

Hard trainen, goed eten en slapen, en doelen stellen! Ik heb al mooie sprongen in mijn carrière gemaakt, maar een topsporter wil altijd meer. Ik dus ook. Momenteel is een van mijn voornaamste doelen om een vaste basisspeler in het Nederlands Elftal te worden. Nu moet ik vaak nog genoegen met een invalbeurt en het liefst wil ik zo snel mogelijk een vaste waarde worden.
Ik ben supertrots op wat ik tot nu toe allemaal heb bereikt, maar als ik kijk naar wat er in de toekomst nog allemaal in het verschiet ligt dan ben ik nog lang niet klaar. Kijk bijvoorbeeld naar het aankomende WK in Canada of andere grote toernooien waar de wereldtop aanwezig is. Op dat soort podia wil ik veel aan spelen toe komen, want als speelster kun je daar zo veel beter worden.

Blessures staan topsporters soms in de weg. Heb jij al tegenslagen op fysiek vlak meegemaakt?

Ja. Toen ik 20 was heb ik door een misstap mijn linker voorste kruisband afgescheurd en waren ook mijn binnenband en meniscus flink beschadigd. Misschien dat mijn jetlag – ik was net terug uit de VS – wel de oorzaak van de blessure is geweest, maar dat kun je natuurlijk nooit met zekerheid zeggen. Het was wel een heftige en zware periode. Met dit soort zware blessures kost de weg naar volledig herstel veel tijd en moet je daar sowieso minimaal 6 maanden voor uittrekken. En ook al zijn de kansen op volledig herstel groot, je weet op voorhand niet hoe je na zo’n zware blessure weer terugkomt. Met het revalidatieproces en fysiek herstel van de kruisband had ik gelukkig weinig problemen. Alleen mentaal was het wel erg lastig. Waar ik vooral veel moeite mee had was het terugkomen op mijn oude niveau. Ik ken mijzelf als speelster en schroom nooit om stevig de duels in te gaan. Zeker in de beginfase, net na mijn herstel, had ik nog veel angst voor pijn en was ik mijn lef in de duels kwijt. Gelukkig was dat een kwestie van tijd en is dit nu helemaal verdwenen…En gaat het – even afkloppen – ook goed met mijn ontwikkeling.
Ik moet hier ook mijn coach in Alabama – Todd Bramble- speciaal voor bedanken. Hij gaf mij na mijn blessure alle kansen om weer terug te komen op mijn oude niveau en bleef hij  continue geloof en vertrouwen in mij houden. Ook al speelde ik eerlijk gezegd soms echt als een natte krant…
De uitverkiezing voor Oranje en de deelname aan het WK in Canada heb ik dan ook zeker aan hem te danken, maar zie ik het natuurlijk ook als een persoonlijke beloning voor het harde werken in de afgelopen jaren.

Core stability wordt ook steeds meer in het voetbal toegepast. Doen jijzelf, Ajax en Oranje ook mee aan deze ontwikkeling?

Jazeker. Eva Blewanus is onze fysiotherapeut en echt een topper! Zij heeft voor alle speelsters een persoonlijk programma opgesteld met daarin 10 oefeningen die je vóór de training uitvoert. Door die voorste kruisband blessure zijn extra oefeningen voor mijn knie natuurlijk erg belangrijk, (bijvoorbeeld de 1 leg squat), maar bij andere speelsters ligt de nadruk weer op andere oefeningen. We merken ook zeker dat deze aanpak werkt. Door dagelijks deze oefeningen te doen verklein je de kans op blessures en word je geleidelijk aan ook steeds fitter.

Hoe Merel naast deze corestabilty-oefeningen nog meer aan haar fitheid en gezondheid werkt lees je in deel 2 van ons interview dat op dinsdag 2 juni verschijnt.